OOO Avrora Maloetazhnoe Stroitelstvo v. Russia (aplikacija br.5738 /18) od 7.4.2020.
Postano: ned tra 12, 2020 11:26 am
OOO Avrora Maloetazhnoe Stroitelstvo v. Russia (aplikacija br.5738 /18) od 7.4.2020. godine
U presudi Vijeća u predmetu OOO Avrora Maloetazhnoe Stroitelstvo protiv Rusije, Sud je jednoglasno zaključio da je postojala:
povreda člana 1. Protokola br. 1. (pravo na imovinu) Evropske konvencije o ljudskim pravima. Sud smatra da sam nalaz kršenja predstavlja dovoljnu pravičnu naknadu za nematerijalnu štetu koju je pretrpjela kompanija koja je podnijela aplikaciju.
Predmet se tiče dugotrajnog oduzimanja imovine (zemljišta) koje pripada aplikantu u kontekstu krivične istrage protiv trećih osoba.
Sud je ponovio da oduzimanje imovine za potrebe krivičnog postupka spada u pravo države da regulira upotrebu imovine na nacionalnom nivou (vidi predmet Lachikhina v. Russia). Takođe, član 1. Protokola br. 1. uz Konvenciju ne zabranjuje oduzimanje imovine u krivičnom
1 Informacije su prevod-adaptacija press materijala kojeg priprema Ured registrara Evropskog suda za ljudska prava. Informacije ne obavezuju Sud, odnosno samih presuda Suda.
postupku, ali da bi se ispunili zahtjevi sadržani u ovom članu, domaće zakonodavstvo mora regulisati oduzimanje imovine, oduzimanje mora slijediti legitimni cilj i biti proporcionalno tom cilju, to jest uspostaviti pravičnu ravnotežu između općeg interesa i prava pojedinca na mirno uživanje svoje imovine.
Međutim, u konkretnom predmetu, oduzimanje imovine u trajanju od više od šest godina nije bilo srazmjerno cilju kojem je težilo. Vršena su gotovo automatska produženja privremenog oduzimanja imovine s produženjima istrage. Aplikant čija je imovina bila oduzeta ponašao se u dobroj vjeri. Nije došlo do balansiranja potreba i interesa koji su uključeni. Vlasti nisu učinile ništa da spriječe podjelu zemljišta i preprodaju parcela. Prekomjerno opterećenje koje je stavljeno na aplikanta ugrozilo je njegovu glavnu poslovnu djelatnost.
U presudi Vijeća u predmetu OOO Avrora Maloetazhnoe Stroitelstvo protiv Rusije, Sud je jednoglasno zaključio da je postojala:
povreda člana 1. Protokola br. 1. (pravo na imovinu) Evropske konvencije o ljudskim pravima. Sud smatra da sam nalaz kršenja predstavlja dovoljnu pravičnu naknadu za nematerijalnu štetu koju je pretrpjela kompanija koja je podnijela aplikaciju.
Predmet se tiče dugotrajnog oduzimanja imovine (zemljišta) koje pripada aplikantu u kontekstu krivične istrage protiv trećih osoba.
Sud je ponovio da oduzimanje imovine za potrebe krivičnog postupka spada u pravo države da regulira upotrebu imovine na nacionalnom nivou (vidi predmet Lachikhina v. Russia). Takođe, član 1. Protokola br. 1. uz Konvenciju ne zabranjuje oduzimanje imovine u krivičnom
1 Informacije su prevod-adaptacija press materijala kojeg priprema Ured registrara Evropskog suda za ljudska prava. Informacije ne obavezuju Sud, odnosno samih presuda Suda.
postupku, ali da bi se ispunili zahtjevi sadržani u ovom članu, domaće zakonodavstvo mora regulisati oduzimanje imovine, oduzimanje mora slijediti legitimni cilj i biti proporcionalno tom cilju, to jest uspostaviti pravičnu ravnotežu između općeg interesa i prava pojedinca na mirno uživanje svoje imovine.
Međutim, u konkretnom predmetu, oduzimanje imovine u trajanju od više od šest godina nije bilo srazmjerno cilju kojem je težilo. Vršena su gotovo automatska produženja privremenog oduzimanja imovine s produženjima istrage. Aplikant čija je imovina bila oduzeta ponašao se u dobroj vjeri. Nije došlo do balansiranja potreba i interesa koji su uključeni. Vlasti nisu učinile ništa da spriječe podjelu zemljišta i preprodaju parcela. Prekomjerno opterećenje koje je stavljeno na aplikanta ugrozilo je njegovu glavnu poslovnu djelatnost.